Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 20 października 2009 r. za sygn. 25924/06.

„Trybunał może zaakceptować, że wymóg wskazania w pozwie miejsca zamieszkania służy słusznemu celowi, mianowicie właściwemu sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości. Niemniej jednak uważa, że restrykcyjne stosowanie tego wymogu sankcjonowane zwrotem pozwu, stanowi nieproporcjonalne ograniczenie prawa obywatela dostępu do sądu, w sytuacji gdy tenże nie posiada stałego miejsca zamieszkania, zaś na potrzeby postępowania sądowego, jako powód, wskazuje sądowi adres miejsca pracy i adres skrzynki pocztowej dla celów doręczeń. Jeżeli państwo nie wykaże, że podanie takich informacji, bez wskazania stałego miejsca zamieszkania, może w jakikolwiek sposób zakłócić funkcjonowaniu wymiaru sprawiedliwości, wówczas nie ma podstaw do stwierdzenia, że obywatel miał zapewniony należyty dostęp do sądu zgodnie z artykułem 6 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z dnia 4 listopada 1950 r. (Dz.U. z 1993 r., Nr 61, poz. 284).”